มีคนไข้มาติดตามการรักษา แล้วแจ้งว่า ยากินเหลืออยู่ครึ่งนึง ถามว่า ทำไมเหลือเยอะขนาดนั้น คนไข้บอกว่า ก็เพราะไม่ได้กินข้าวเช้า เลยไม่ได้กินยา ยาระบุไว้ที่ฉลากว่า รับประทานก่อนอาหาร ก็เลยถามคนไข้ว่า เข้าใจว่ายังไง คนไข้บอกว่า ก็กินยาแล้วกินข้าวตาม พอไม่ได้กินข้าว ก็เลยไม่ได้กินยา เลยอธิบายให้คนไข้ฟังว่า ยาก่อนอาหารคือรับประทานตอนท้องว่าง ถ้าไม่ได้กินข้าว ก็คือท้องว่างอยู่แล้ว หรือในกรณีที่ลืม และกินข้าวไปแล้ว ก็รอสองชั่วโมงขึ้นไปก็สามารถทานยาได้ จะได้ไม่เสียโอกาสในการรักษา คนไข้บอกว่า ทำไมไม่ระบุในฉลากแบบที่อธิบายให้ฟัง ก็บอกไปว่า ฉลากคงไม่มีที่พอที่จะเขียนลงไปอย่างนั้นได้ และหมอก็ไม่สามารถอธิบายละเอียดลงไปในเรื่องปลีกย่อยอย่างนี้ให้กับทุกคนได้ แล้วคนส่วนใหญ่ก็คงไม่ได้ต้องการเนื่องจากเข้าใจวิธีการอยู่แล้ว

          เวลาเราไปกินข้าวที่ศูนย์อาหาร เขาวางถาดช้อนส้อมไว้ให้ ก็ไม่ได้เขียนวิธีการใช้ช้อนส้อมกำกับไว้ให้ไม่ใช่เหรอ หรือเวลาจะข้ามถนน ตรงทางม้าลายก็ไม่มีวิธีการใช้ทางม้าลายระบุไว้ให้นี่ ทำไมเราถึงรู้ได้ หรือคนที่ใช้รถ ทำไมถึงรู้ว่า ต้องเติมน้ำมันรถถึงวิ่งได้ ไม่ขับไปเรื่อยๆ ทั้งหมดนี้ เพราะมันเป็นเรื่องพื้นฐานในฐานะที่เราเข้าไปเกี่ยวข้องด้วยจะต้องรู้ แล้วเราในฐานะที่เป็นเจ้าของสุขภาพ จะไม่ขวนขวายหาความเข้าใจเรื่องพื้นฐานเหล่านี้ไว้บ้าง ให้เป็นความรับผิดชอบของบุคลากรทางการแพทย์ทั้งหมด คงเป็นเรื่องที่ไม่เหมาะสมเท่าไหร่นัก

Tweet

Share

0