คนไข้หลายคนมาปรึกษาด้วยความรู้สึกว่า อยากให้สภาพหน้าดูดีขึ้น และคอยสังเกตว่า สภาพหน้าคนอื่นเป็นยังไงบ้าง ไม่เว้นแม้แต่หมอ บางคนถึงกับอดรนทนไม่ได้ ชมหมอว่า สภาพหน้าดีมากเลย ใช้อะไรอยู่คะ บางคนก็รำพึงรำพันถึงอดีตที่ผ่านมาว่า เมื่อก่อน หน้าตาไม่เป็นอย่างนี้ เพื่อนๆที่อายุเท่ากัน ก็ไม่ขนาดนี้ ฯลฯ

          ผมมักจะบอกคนไข้ว่า มันไม่มีอะไรคงที่เลย เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา อายุมากขึ้น ก็เปลี่ยนแปลงไปในทางที่เสื่อมลง เหมือนเราเดินทาง ไปเที่ยวชมภูเขา หนทางเป็น one way ไม่มีย้อนกลับ เมื่อขึ้นไปถึงยอดแล้วก็ต้องลง ทุกคนเป็นอย่างนี้เหมือนกันหมด ใครดูแลตัวเองดีหน่อย ก็เที่ยวชมอยู่บนยอดเขานานหน่อย แต่สุดท้ายก็ต้องลง อย่าไปคร่ำครวญ ถึงวิวทัศน์ที่ผ่านมาแล้ว เพียงแค่ดูแลตัวเองให้ดี ว่า เวลาลงเขา ให้ค่อยๆ ลงจะได้ชื่นชมกับทิวทัศน์ขาลงข้างทาง อย่าไปเหยียบคันเร่ง เพื่อลงจากเขาเร็วๆ ก็แล้วกัน เราอย่าไปเปรียบเทียบกับอดีตของตัวเองที่ผ่านมา หรือคนอื่นๆ เพราะเขาขึ้นลงเขาคนละลูกกับเรา บางคนเขาลูกใหญ่ บางคนบนยอดเป็นพื้นที่ราบกว้าง ใช้เวลาอยู่บนยอดได้นาน อย่าไปสนใจ ดูแลตัวเองในปัจจุบันให้ดีก็พอ

          ผมเคยเปรียบเทียบให้ฟังว่า ดูแลแค่ไหนพอ ให้นึกถึงว่า เราเดินทางไปเรื่อยๆ ถอยหลังกลับไม่ได้ มีคนเดินตามรุนหลังมาเรื่อยๆ มาถึงแม่น้ำขวางหน้าอยู่ ต้องข้ามไป แต่ว่ายน้ำไม่เป็น พอดีมีศพลอยน้ำมา พอได้อาศัยเกาะศพนั้น พุ้ยน้ำข้ามไปได้ ถามว่า สภาพศพนั้น มันน่ารักหรือก็เปล่า แต่เราก็ต้องดูแลรักษาให้เขาเป็นรูปเป็นร่างสมประกอบ อย่าปล่อยให้หลุดกระจัดกระจายไปตามสายน้ำ เพราะเดี๋ยวเราไม่มีอะไรเกาะ จะจมเสียก่อนถึงฝั่งได้ เมื่อไปถึงฝั่งแล้ว เราก็เดินทางต่อ ทิ้งศพไว้ตรงนั้น ไม่ต้องแบกไปด้วย ร่างกายเราก็เหมือนกับศพที่ว่า ที่จริงแล้วไม่มีอะไรดูสวยงามไปตลอด แต่เราก็ต้องดูแลเขา เพราะต้องอาศัยเขา แต่ก็ไม่ต้องไปยึดติดกับเขาให้มาก ไม่ต้องไปเป็นทุกข์กับเขามาก แต่ก็ต้องดูแล เพราะอาศัยกันอยู่

Tweet

Share

0